100% ideału

Po pierwsze chciałam podziękować tak od siebie i Setusa za odwiedzanie naszego bloga i czytanie(lub nie) moich wypocin ;p  Oraz bardzo dziękuję tym 32 osobą za powiedzmy "stałe" obserwowanie. To bardzo miłe ,że komuś spodobało się na tyle ,iż zaczął nas śledzić. I za to  dziękuję bardzo . Nie ukrywam ,że chciałam tak jak większość  mieć bloga ,pisać , dodawać zdjęcia z naszych przygód i czekać na opinie innych co o tym wszystkim myślą. Sądząc po liczbie odwiedzin mogę stwierdzić ,że ktoś to jednak przegląda, może i czyta , i z tego powodu jest  mi bardzo miło. Drugim powodem dlaczego założyłam bloga  jest to ,że chciałam kiedyś prowadzić dziennik - jak przebiega moje życie z Setusem , szkolenie itp. Jednak jestem strasznym leniem i skończyło się na dwóch kartkach. W czym pierwsza to była długa historia wybierania imienia a druga przyjazd do domu i kolejne 3 dni.  Jednak postanowiłam ,że na blogu może co nieco napiszę trochę więcej.
    Setusowe foto?
Nie umiem w sumie ładnie ani ciekawie  pisać , opisywać, ale się staram. Dlatego później wpadłam na pomysł ,że na blogu będą głównie zdjęcia zwłaszcza ,że mój komputer lubi robić mi na złość i bałam się o zdjęcia.
Tak więc pocieszyłam się tym ,że jeśli nikt tu nie będzie zaglądał będzie chociaż to mój dysk wymienny ;p .
Dlatego nie spodziewałam się ,że tyle osób odwiedzi mojego bloga - może przypadkiem, może nie ale bardzo jest mi miło.
No ale do rzeczy.
Tak sobie właśnie patrzyłam na mojego psa i stwierdziłam ,że jest w nim 100% ideału. Przynajmniej tyle daje z siebie. Czasami oglądam sobie jak inni jeżdżą na kursy agility, seminaria frisbee, itp. A my siedzimy w domu.  Siedzimy i wychodzimy to się przejść to pobiegać trochę za dyskami , poskakać przez prymitywne hopki, spacerek do lasu, po osiedlu, po mieście. Czasami wydaje mi się ,że Setus powinien jak prawie każdy Border robić "coś" mieć jakieś konkretne powołanie. Być w czymś świetny i robić to co umie najlepiej. Żebym mu pomogła się w coś zaangażować. Oglądam filmiki i czuję ,że jesteśmy beznadziejni. Tyle już robi to i to a my nic,  robimy nic. I stwierdzam ,że to jest złe. Nie jest złe to ,że tego nie robimy tylko złe jest  "zamartwianie się" ,że inni robią coś innego ,  coś lepszego, coś nowszego. I wtedy chcemy od naszego psa tego samego żeby robił to jeszcze lepiej, a on nie wie o co nam chodzi , my jesteśmy sfrustrowani  , pies to czuje i wychodzi gorzej niż jest. Zaczęłam kiedyś uczyć Setusa jakiejś sztuczki . Myślałam ,że zarybi szybko tak jak inne sztuczki ale on tej  nie rozumiał . Na szczęście ja zrozumiałam ,że muszę zrzucić poprzeczkę i zacząć , powolutku , inaczej. Efekty były i wtedy i ja i on cieszyliśmy się ,że to wychodzi.   Każdy robi to na co go stać w przypadku psów też to na co stać przewodnika.   Ja to lubię   ! I Setus też lubi.  Lubi przejść się do lasu brać gałęzie , których nie może unieść. Posztuczkować  , poszarpać się. Najbardziej podoba mi się ,że wtedy daje z siebie wszystko - albo tak dobrze gra ;] .   Ważna jest też motywacja i dobry humor.
I może są psy idealne. Piękne , mądre , cudowne i zawsze u kogoś innego niż u nas. Są też nieposłuszne -ale jak sobie pościelesz tak się wyśpisz.  I wydaje mi się ,że dla każdego właściciela jego pies powinien być w 100% idealny. Najlepszym psem z najlepszych. Mój jest w 100% idealny.
Pozdrawiam :)