"dokąd tak biegniesz..." - czyli DCDC Poznań 2013

Już od dwóch lat niezmiernie cieszę się kiedy zbliża się termin zawodów w Poznaniu. W tym roku cieszyłam się w sumie podwójnie. Mieliśmy zadebiutować. Układ był, muzyka też, poziom stresu w miarę opanowany nic tylko ruszać.
Startowaliśmy jako jedni z pierwszych, do tego podróż trochę nam się przedłużyła konsekwencją czego było ,że kiedy dojechaliśmy na miejsce poszłam zapłacić i za chwilę była już nasza kolej.
No i bum. Setu nie zdążył ogarnąć otoczenia ,zapachów, nowego miejsca no i z ringu popatatajał do jakiejś suczki. Weronika wrzuciła mi go  z powrotem na pole. Zaczęłam się serio stresować ale ok. myślałam że będziemy mogli zacząć, niestety znowu postanowił pogalopować do innego psa w drugą stronę. Chciałam skończyć już ten cyrk. Stwierdziłam ,że rezygnujemy i tak oto zakończył się nasz debiut.

Byłam wściekła i chciało mi się ryczeć zwłaszcza ,że strasznie cieszyłam się na te zawody.  Ale mimo to spędziliśmy je w bardzo fajnym towarzystwie i wszystkim dziękuję bardzo a zawodnikom gratuluję :D bo występy były świetne.

KLIK <-więcej zdjęć . Ja niestety aparat miałam tylko przed dwa freestyl'e ale jeśli tylko dostanę będę dodawać fotki koleżanki ,która fociła ;]

Wracając do Setusa to poziom mojego zdenerwowania osiągnął szczyt dopiero kiedy udało nam się trafić na w miarę pusty ring boczny i spróbować wszystkiego zaczynając od Tossa.

Łapał, biegał ....mimo ,że suczki były obok ringu. Szkoda ,że nie szalał wtedy kiedy miał >.< Potem postanowiłam jeszcze przećwiczyć z nim nasz potencjalny freestyle. Niestety wyszedł trochę ciapowato i krótko ; p ja miałam tylko parę dysków. Nie wiedziałam ile czasu i nie zrobiliśmy wszystkiego.

Tak, to moja wina ...musimy więcej ćwiczyć w rozproszeniach a w szczególności przy suczkach. A Setu musi mieć trochę czasu na "ogarnięcie" otoczenia.

  No nic przynajmniej mamy fajną torbę i fotki ;p