Dwa... to dobra liczba

Szanti mieszka z nami od czerwca, jednak dopiero od jakiegoś czasu czuję, że stała się częścią stada. Początki nie były łatwe, ale na to chciałam poświęcić inny post.

Im  dalej w las, tym więcej odkrywam plusów posiadania drugiego psa. Mimo, iż czasem to co mówię ma inny wydźwięk :p (jednak na moje żale mogą narzekać bardziej "codzienni znajomi " 😜).

Zacznę może od tego, że Setus się zmienił. Ciężko stwierdzić czy są to zmiany na plus, czy minus, ponieważ to wszystko dopiero zaczyna się układać i klarować.

Jest to spowodowane tym; co trzeba ewidentnie zaznaczyć;  że z tego tytułu, iż był jedynym psem w domu, słońce, ziemia i księżyc kręciły się wokół niego. 
Nie ukrywam, jest tu dużo mojej winy ... bo jedyny, bo sam, bo pierwszy, bo tititi kochany pieseczek. 

...I wtedy przyszła ona 😃
Nie wiadomo skąd, nie wiadomo po co. I nagle ziemia się zatrzymała i przestała kręcić. Obrzydzenia było co nie miara. 
Ale nie tego ma dotyczyć ten post!  Jednak wydaje mi się, jest to dobry wstęp do wyobrażenia sobie tego jak to było ;) i poświecenia na to osobnego wpisu. 

Dlaczego więc 2 to dobra liczba ?!
Szanta to miały diabeł i na pierwszym miejscu powinnam chyba podziękować samemu Setowi za pomoc w wychowaniu :p jakkolwiek to brzmi. Widzę teraz sens w wprowadzeniu do domu drugiego psa, gdy ten pierwszy jest ogarnięty. Mam tę "przyjemność"😜, że użeram się  tylko z jednym, nie dwoma. Na dodatek to jeszcze Seto stoi na straży porządku i hierarchii w domu co by małolat za dużo nie fikał. 

Jest to też bardziej kwestia ułatwienia w życiu codziennym, mała biała jest wpatrzona w dużego czarnego (kryptonimy a la moja babcia :) )  jak w obraz. Dlatego często go naśladuje. A Seto z reguły jest bardzo dobrym psem. :p 

Gdy Seto był szczeniakiem panicznie bałam się puścić go luzem,  bo nie przyjdzie,  bo ucieknie, a bo go nie przywołam. Dlatego u Szanty w razie "W" duży nacisk położyłam na przywołanie.  A jej pierwszy dziki spacer bez limitów odbył się na polu. I wtedy zobaczyłam coś pięknego ;). Za każdym razem gdy wołałam Seta, Szanta przybiegała razem z nim. I tak zostało do dziś. Więc mimo tego, iż przywołanie wciąż wałkujemy , mam tę rezerwę, że jest  mój pies techniczny, na którym mogę polegać i  przyprowadzi mi tą małą zołzę. 
Generalnie ujmując na spacerach Szanta też raczej trzyma się Seta. 

 I oczywiście nie można zapomnieć o kwestii aktywności ;). Na szczęście już dawno mi to minęło ale kiedy mój bordero zaczął ogarniać już jakoś frisbee musiałam trochę ostudzić gorącą głowę, by nie zawalić go natłokiem mojej euforii spowodowanej tym, że coś nam się udaje i trzeba cisnąć, cisnąć, cisnąć ! 
Te czasy zdecydowanie minęły, jednak i tak to co zauważyłam to właśnie pojawienie się drugiego psa u wielu ludzi wkręconych w ten świat psich sportów, aktywności i ambicji pozwala nieco odciążyć tego pierwszego. 

W skrócie ujmując, kiedy Seto odpoczywa, pracuje Szanta, szanta schodzi, wchodzi Seto. A ja nie truchtam w miejscu, w czasie gdy czekam, aż Setowi skończy się fajrant, tylko mogę zająć się Szantą. 
To na prawdę fajne ;)

Naśladowanie, hierarchia.... itp, itd to o czym wspomniałam wcześniej z pewnością doświadczyła więcej niż połowa osób, która wzięła sobie kolejnego psa. 
U nas kolejną rzeczą taką bardziej spersonalizowaną w kwestii plusów posiadania dwóch psów jest to, jak już wcześniej wspomniałam, że Seto się zmienił. Ja się zmieniłam...znów. Jednak przede wszystkim Seto.  
Szanti jest bardzo śmiałym pieskiem, pewnym siebie inne psy nie są jej straszne.  Nie chcę teraz się zagłębiać w to szczegółowo ale stosunek Seta do innych psów gdy jest z nim Szanta sprawia,że on łagodnieje. Potwierdziło się to u nas dopiero w paru sytuacjach ale póki co mile mnie to zaskoczyło, zwłaszcza jego nastawienie do samców. Choć może to być również kwestia wieku.

Jakieś plusy z pewnością jeszcze znajdę ale teraz póki co zapraszam na pierwszy poważny filmik Szanty i mistrza Secia :p  tak gdyby ktoś był bardziej ciekaw tego białego tornada.
Pozdrawiam